Zaterdag 11 augustus 2012: aankomst

14.48 uur, om zo laat reed ik het Lechtal binnen. Tijdens de hele heenreis was de zon als trouwe makker bij mij gebleven. En ook in Oostenrijk was er – bijna – geen wolkje aan de lucht. Na de traditionele welkomstschnaps in mijn verblijfplaats was het tijd om de koffer uit te laden en even bij te slapen. Ik was tenslotte al om 4.30 uur opgestaan om te vertrekken. Ik maakte er nog een rustige avond van en viel al vrij snel opnieuw in slaap.

 

Zondag 12 augustus 2012: wandeling in Holzgau en Steeg

De zon gaf al erg vroeg van katoen en dus besliste ik om na het ontbijt meteen de stapschoenen aan te trekken. Sinds eind vorig jaar is er een nieuwe ‘attractie’ bijgekomen in Holzgau: de hangbrug. Het is zowaar de langste en hoogste hangbrug van heel Oostenrijk: 200 meter lang, 105 meter boven de begane grond. Het ding wiebelde nogal maar dat is vrij logisch voor een hangbrug, uiteraard… Onderweg zag ik van erg dichtbij een kleine eekhoorn die vrolijk van de ene tak naar de andere wipte en twee herten die gezellig ronddartelden. Verder werd ik nog getrakteerd op een mooi zicht op het dorp waar ik logeer, Holzgau.

Na deze wandeling was het tijd voor een terrasje. Daarna ben ik nog tot in Steeg gereden, twee dorpjes verderop, om langs de Lech te kuieren en te genieten van een heerlijke Käseplatte, een plank met brood en verschillende soorten kaas. De thermometer wees rond 14 uur 26 graden aan, heerlijk! Dankzij een koele wind was het nog draaglijk in de zon. Voor de komende dagen voorspelt men nog steeds zomers weer hier, daar zal ik dus van profiteren. Morgen wandel ik naar de Kemptner Hütte (en natuurlijk ook weer terug).

  

 

Maandag 13 augustus 2012: Kemptner Hütte

Er werd wisselvallig weer voorspeld met op 2000 meter slechts 6 graden. Ik zou tot op 1973 meter gaan vandaag. Gelukkig heb ik niet veel gemerkt van deze koude temperatuur. De zon scheen en af en toe kwam er eens een wolk voor. Soms stond er inderdaad wel een nogal koele wind. De wandeling zelf dan, deze is technisch een heel pak moeilijker geworden dan de laatste keer dat ik deze gedaan heb. Ik ben dan ook één keer onderuit gegaan, gelukkig zonder ernstige gevolgen. Op weg naar de Kemptner Hütte moest ik de grens met Duitsland oversteken.

Sinds kort heb ik een videocamera en deze vakantie is de ideale manier om te oefenen. Er was zowaar een marmot die erg graag filmster wilde worden! In totaal stapte ik vandaag 14 kilometer op 6 uur tijd. Op de heenweg steeg ik 863 meter en daalde ik er 114. Blijkbaar wat te voortvarend van start gegaan deze vakantie want ik voelde me niet zo goed na de wandeling en had hoofdpijn. Morgen dus een beetje kalmer aan doen? Ik denk het wel…

 

Dinsdag 14 augustus 2012: wandeling in Reutte + bezoek aan de Plansee

Ik stond vandaag op en keek even naar buiten. Een grijs wolkendek is wat ik zag… Aangezien ik het vandaag toch wat kalmer aan wilde doen, kwam dat goed uit. Ik reed naar Reutte om daar wat te gaan winkelen. Onderweg brak de zon plots door de wolken en het leek alsof ze wat verloren tijd wilde inhalen, ze brandde echt op de huid.

Na wat gewinkeld te hebben, reed ik verder naar de Plansee. Ik was niet de enige met dat plan want er stonden al heel wat auto’s over de hele lengte van het meer geparkeerd. Op het einde van het meer heb ik toch nog een plaatsje gevonden en wandelde ik even rond. Hier krijg je echt het gevoel van een fjord in Noorwegen. De blauw-groene kleur van het ijswater is zo mooi om naar te blijven staren…

Op weg naar Holzgau ben ik nog gestopt bij de houtsnijschool in Elbigenalp en bij enkele winkeltjes die houtsnijwerken verkopen. Ik heb me toch kunnen inhouden om geld op te doen. Vanavond beginnen de festiviteiten rond 15 augustus al. Ik zal eens een kijkje gaan nemen op het dorpsplein na het avondeten.

 

Woensdag 15 augustus 2012: Stablalm + Wase

Vandaag is het moederdag! Traditioneel een heel feestelijke dag in Holzgau met optredens van de plaatselijke harmonie en dit jaar ook van een harmonie uit Lille: ‘Vermaak en Kunst’. Toch liet ik dit feestgedruis allemaal aan mij voorbij gaan, ik wilde de bergen in. Morgen zou het slecht weer worden met heel wat regen en minder warme temperaturen. Dus besloot ik om vandaag naar Elmen te rijden en daar naar de Stablalm te wandelen. Langs de korte bosweg doet men er normaal gezien een uur over maar ik stond al op drie kwartier aan de hut. Het zicht vanuit de hut op het Lechtal is magnifiek! De hut heet niet voor niets ‘Balkon des Lechtals’! Ik was de enige wandelaar ter plekke en dat deed me al vroeg weer afzakken naar de auto.

Ik moest en zou nog een wandeling maken. Dus reed ik naar Bach om nog ‘even snel’ naar Wase te gaan, een hut gelegen op ongeveer een uur stappen. Ook hier deed ik er slechts 45 minuten over om boven te geraken. De conditie zat goed vandaag… In de hut at ik een Schweizer Wurstsalat (in reepjes gesneden kaas en boterhamworst met ajuin, augurken en brood). Hierna begaf ik me naar de kamer om te douchen, het reisverslag aan te vullen en de foto’s op Facebook te zetten (dankzij de gratis wifi op de kamer).

 

Donderdag 16 augustus 2012: Wattens + Bregenz

Zoals voorspeld, regende het ’s ochtends. De wolken daalden neer over de bergen zodat het leek alsof ik op het platteland stond. Ik had gisterenavond nog besloten om naar Bregenz te rijden omdat het daar het eerst droog zou worden. Om de kans op regen nog kleiner te maken, reed ik eerst naar Wattens. Daar bevindt zich het museum en de volledige shop van Swarovski. Nee, ik heb er niets gekocht…

Omstreeks 11.30 uur vertrok ik dan aan de twee uur durende rit naar Bregenz. Het begon steeds minder te regenen onderweg totdat het helemaal droog werd.  De zon brak door het dichte wolkendek en daardoor steeg de temperatuur tot zo’n 23 graden. Ideaal weer om te kuieren langs de Bodensee in Bregenz en om wat rond te wandelen in de stad. Bij de terugrit naar Holzgau had ik geluk met het verkeer want in de tegenovergestelde richting stonden enkele files. Op de Flexenpass reed ik enkele minuten in de wolken en zag ik dat het buiten slechts 16 graden was op deze hoogte van 1773 meter. De weervoorspellers zeggen dat er vanaf nu geen regen meer zal vallen en de thermometer tot 30 graden kan aanduiden. Niet twijfelen dus om morgen opnieuw de bergen in te trekken. Ik hoop de Simmshütte te bereiken.

 

Vrijdag 17 augustus 2012: Simmshütte

Al vroeg werd duidelijk dat dit een hete dag zou worden, zoals voorspeld. Vol goede moed vertrok ik in Stockach naar de Sulzlalm, gelegen op 1466 meter hoogte. Om daar te geraken moet men door enkele grotten wandelen. De ene is al wat donkerder dan de andere en een zaklamp is geen overbodige luxe. Op een vijftigtal minuten stond ik al aan de hut, terwijl er normaal anderhalf uur over gedaan wordt.

Na een lekkere Almdudler deed ik mijn rugzak weer aan en stapte verder naar de Simmshütte. Deze bevindt zich op 2004 meter en staat vooral bekend om het venijn in de staart. De laatste minuten naar de hut toe is het namelijk puffen en zweten omdat er vele ‘serpentines’ moeten overwonnen worden. De laatste bocht heet niets voor niets de ‘Gott-Sei-Dank-Kurve’. Weeral dook ik een heel eind onder de aangeduide wandeltijd. Men rekent op twee uur vanaf de Sulzlalm, ik deed er 1 uur en 15 minuten over. Nu moet je niet denken dat ik naar boven sprint zonder te genieten van de omliggende natuur. Integendeel, ik neem heel vaak foto’s, maak video’s en bewonder al het prachtige dat het Lechtal te bieden heeft… Dat ik niet de enige wandelaar was met het idee deze hut te bezoeken, werd ook al snel duidelijk. Het leek erop dat heel veel mensen de koelte hogerop gingen zoeken. Terug aangekomen in het dal, wees de thermometer maar liefst 28 graden aan. Gewoonweg zalig! En er komt nog meer van dat: dit weekend worden temperaturen tot 32 graden voorspeld.

Morgen zal ik het opnieuw een beetje rustiger aan doen: wandelen in Lech en met de zetellift naar boven in Bach (Sonnalm) en Höfen (Hahnenkamm). Deze twee liften zijn gratis met de ‘Lechtal Aktiv Card’ dus daar moeten we van profiteren!

 

Zaterdag 18 augustus 2012: Lech + Jöchlspitzbahn & Hahnenkammbahn

Wat waren er vannacht veel sterren te zien aan de hemel. Geen wolkje aan de lucht en zo goed als geen lichtpollutie, grandioos! Jammer genoeg heb ik geen vallende ster gezien, waardoor ik dus ook geen wens gedaan heb… Vandaag zou ik dus naar Lech gaan en ook nog twee ‘Bergbahnen’ bezoeken. Toevallig vond er vandaag in Lech een halve marathon plaats. Ik kwam kort voor de start toe waardoor ik de lopers kon zien vertrekken. Knap wat ze presteren, zoiets is helemaal niet voor mij weggelegd. Ik heb nog meer sportieve activiteiten gezien vandaag: kajakken, paragliden, deltavliegen, wandelen, fietsen en zwemmen. Er reden opvallend veel cabrio’s rond, moet inderdaad zalig zijn bij deze temperaturen. Op het heetst van de dag was het 34 graden.

Na de Jöchlspitzbahn (met een uiterst onvriendelijke uitbater in de Sonnalm) en de Hahnenkammbahn gedaan te hebben, reed ik nog even naar de mooie Haldensee in het Tannheimer Tal. Zoals steeds zaten daar de eenden en zwanen weer gewillig te poseren voor de fotocamera. Het was hier zalig vertoeven: zon, een zachte bries en een prachtig uitzicht op het meer… Morgen zal ik naar het Kaiserjochhaus wandelen, samen met een bevriend koppel. Ik zal me maar goed insmeren tegen de zon want die zal er morgen ook de hele dag bij zijn.

 

Zondag 19 augustus 2012: Kaiserjochhaus

Toch wel enkele zenuwen vanochtend. Vandaag zou ik met een bevriend koppel naar het Kaiserjochhaus wandelen via Klämmle en de Kridlonscharte. Hiervoor moest ik rekenen op een zestal uur wandelen, tot op een hoogte van 2400 meter. Het zou niet gemakkelijk worden want ik ben geen held in afdalen en net in deze wandeling zitten toch wel enkele iets minder gewone afdalingen tussen. Op een bepaald moment moeten we ook door een ‘Klamm’ klimmen, gelukkig op de moeilijkste passages wel voorzien van staaldraad. Omstreeks 9.30 uur begonnen we eraan. ‘We’ waren papa, Patrick en ik. Patricks vrouw ging niet mee omdat ze gisteren wat last had van de warmte.

Het werd al snel duidelijk dat het heet zou worden, zelfs op de hoogte die wij gingen opzoeken. Normaal gezien is het boven de grens van 2000 meter vrij koel tot zelfs koud. Gedurende de wandeling heb ik geen moment van frisheid ervaren. Wel kreeg ik geregeld prachtige panorama’s te zien, zoals bijvoorbeeld op de Hintersee en op het Stanzer Tal. Het pad verliep soms nogal moeilijk voor mij. Ik heb het niet begrepen op fijne kiezelstenen omdat ik daar nogal snel op schuif. Gelukkig waren het niet enkel kiezels waar ik over moest maar waren er ook rotsen en rotsblokken. Ik ben enorm blij dat ik deze wandeling gedaan heb, ook al was het soms enorm goed concentreren en wat bibberen en beven. Het is voor mij de mooiste wandeling tot nu toe geweest maar zeker en vast ook de moeilijkste. Hier zal ik nog vaak aan terugdenken!

 

Maandag 20 augustus 2012: Gletscher Kaunertal

De voorlaatste dag in het Lechtal vandaag. Aangezien ik gisteren een superfijne wandeling gemaakt had, zocht ik het vandaag elders. Ik besloot, na even raad gevraagd te hebben aan mijn gastvrouw, om naar het Kaunertal te rijden en daar de gletsjer te gaan bekijken.

Het Kaunertal ligt in het zuidwesten van Oostenrijk, vlakbij Italië en Zwitserland. Om toegang te krijgen tot de Gletscherstrasse, moet men 22 euro betalen per auto maar ik vind het dat geld zeker waard. De tolweg telt bijna 30 bochten en vertrekt op 1310 meter hoogte, het eindpunt ligt op 2750 meter hoogte. Van daaruit ben ik nog met een kabinebaan tot op 3108 meter gestegen, de kostprijs hiervan is 16,50 euro per persoon. Hierboven heeft men een overweldigend zicht op vele drieduizenders en zelfs een vierduizender (Piz Bernina). Men kan hier met de ene voet in Italië (Zuid-Tirol) en de andere in Oostenrijk (Tirol) staan. Ook ziet men Zwitserland liggen. Ongelooflijk, maar zelfs zo hoog was er nog een aangename temperatuur.

Toen ik weer in het Lechtal aankwam, wees de thermometer 36 graden aan. Het zomerweer blijft hier maar duren, zalig! In de Käserei in Steeg ben ik verse aardbeimelk gaan drinken, mmm…

 

Dinsdag 21 augustus 2012: Reutte + afscheidswandeling Holzgau

Hier is hij dan, de allerlaatste vakantiedag in het Lechtal. Jammer maar toch ben ik ook weer blij dat ik morgen weer thuis zal zijn. Het is een fantastische vakantie geweest met fijn zomerweer, al heeft het vannacht nog redelijk hard geonweerd en geregend. Maar zolang dat ’s nachts gebeurt, maakt het me niet zo veel uit. Vandaag ben ik nog eens naar Reutte gereden om door de winkelstraat te gaan wandelen. Daarna wandelde ik rond in Holzgau: naar de hangbrug en naar de Lech.

Terug op de kamer was het tijd geworden om de koffers te pakken zodat ik dat morgenvroeg niet meer moet doen. Nog even genieten en dan weer richting België. De terugreis verliep extreem vlot. Enkel in Antwerpen was er file. Met een hoofd vol mooie herinneringen is er een einde gekomen aan deze fijne reis…