Zaterdag 13 augustus 2005: aankomst
Na een rit van 10 uur en 3 tussenstops, kwam ik om 7.38 uur aan in het druilerige Holzgau. Dit jaar had ik gereserveerd, wat ik tot nu toe nog nooit gedaan had. De voorbije jaren kwam ik gewoon in het dorpje aan en vond ik van de eerste keer een verblijfplaats. Behalve vorig jaar: toen heb ik 3 uur lopen zoeken naar een vrije kamer. Ik heb toen ‘Wiesenruh’ ontdekt en dat viel zo goed mee dat ik deze keer op voorhand gereserveerd heb om zeker te zijn van een goed verblijf. Even gebabbeld met de gastvrouw en de sleutel overhandigd gekregen. Dan werd het hoog tijd om de benen te strekken en dus maakte ik een wandelingetje in het dorp. Meteen zag ik al heel wat bekende gezichten waarmee ik aan de praat geraakte. Toen ik vroeg hoe het weer geweest was de afgelopen dagen, wisten ze me te zeggen dat het de hele tijd wisselvallig geweest was maar dat het de komende dagen iets zonniger zou worden.
Uiteraard hoort ook koffers uitpakken erbij op de eerste dag en daarna heb ik een deugddoend dutje gedaan. In de plaatselijke supermarkt ging ik een beetje drinken en snoep halen om te nuttigen op de kamer en voor ik het wist was het al etenstijd. Een aantal jaren geleden verbleef ik in Gasthof Bären maar daarna heb ik de charmes van het logeren bij burgers ontdekt. Om de uitbaters van het hele leuke gasthof toch nog te plezieren, ga ik daar elke avond – lekker – eten. Een heel jaar had ik al uitgekeken om weer eens een delicieuse Wiener Schnitzel te eten en nu was het eindelijk zo ver! Ondertussen was het opgeklaard en begon de zon zelfs nog even te schijnen! Dat beloofde voor de volgende dagen! Nog heel even televisie gekeken en dan gaan slapen…
Zondag 14 augustus 2005: kerkjes bezoeken
Op deze eerste echte vakantiedag stond ik om 7.20 uur op om daarna een twintigtal minuutjes te gaan joggen. Wat een verse en gezonde lucht is daar toch. Vooral ’s morgensvroeg. Heerlijk! De zon was van de partij en de temperatuur was aangenaam. Toch voorspelde men naar de namiddag toe heel wat regen. Geen overbodige risico’s nemen en dus nog geen tocht doen. Wat dan wel? Een ‘kerkjestocht’: met de wagen van het ene kerkje naar het andere rijden.
In Häselgehr heb ik de Doser Wasserfall bezocht en in Bschlabs at ik een Sachertorte. In de namiddag speelde ik nog een Banana Split naar binnen in de Käserei in Steeg. Ik dacht bij mezelf: “Dat wandel ik er de komende dagen toch weer af!”. Na het avondeten (weer een heerlijke Wiener Schnitzel) heb ik nog naar de finale tussen Kim Clijsters en Daniela Hantuchova gekeken en zalig in slaap gevallen omdat Kim gewonnen had: 6-4 6-1.
Maandag 15 augustus 2005: rustdag
Om 8 uur opgestaan en meteen even op het balkon gaan staan. Ik dacht dat ik nog sliep want op de bergen lag sneeuw! Toch was ik helemaal wakker. De thermometer duidde amper 3 graden Celsius aan en er stond een ijzige wind. Vandaag dus 15 augustus: elk jaar is het dan in België moederdag, in Holzgau wordt vooral Maria gevierd, inclusief Mariaprocessie. Normaal gezien toch, want door de hevige regenval werd er enkel muziek gespeeld en werden schoten gelost. De traditionele marktkraampjes waren wel allemaal van de partij. Hét moment om leuke souvenirs te kopen voor mezelf en familie.
Wegens de aanhoudende regen, heb ik bijna de hele namiddag doorgebracht op de kamer. Tot het tijd was om te gaan eten. Deze keer geen Wiener Schnitzel maar wel Steak-toast: 2 varkensmedaillons op getoast brood en cocktailsaus erbij. Weeral lekker smullen! De weersvoorspelling voor morgen ziet er goed uit: zon! Ik plan om voor de eerste keer ‘Weg der Sinne, Ort der Stille’ te doen. Ik heb dit leren kennen op het Alpenfreaks-forum! Bedankt daarvoor!
Dinsdag 16 augustus 2005: Reutte + Elbigenalp
Eindelijk de eerste bergwandeling! Of toch niet: de moed zonk me in de schoenen toen ik het gordijn opendeed want wat zag ik? Inderdaad: regen! Dan maar naar Reutte gereden om wat te wandelen en te winkelen. En winkelen heb ik zeker gedaan: een kalender voor 2006, spelletjes voor in mijn klas en een theelichthoudertje uit amethyst. Op de terugweg naar Holzgau hield ik halt in Elbigenalp om de houtsnijscholen te bezichtigen. Ook dat is een jaarlijks ritueel. Voor het avondeten heb ik nog wat foto’s van de fenomenale schilderkunst in Holzgau genomen en wat helemaal leuk was: de zon kwam nog ‘hallo’ zeggen. Voor morgen wordt zon voorspeld. Eerst zien, dan geloven… Indien het zo is, zal ik de Griessbachalm beklimmen.
Woensdag 17 augustus 2005: Griessbachalm
Eindelijk zon! Dat werd tijd! Geen seconde getwijfeld en meteen naar de supermarkt gegaan voor broodjes en drinken voor onderweg. Eenmaal aangekomen in Grießau snel de ‘botienen’ aangedaan en beginnen klimmen naar 1497 meter. De aangegeven tijd voor de Griessbachalm is 1 uur 30 minuten maar de honger was zo groot dat ik op een uurtje boven was, als eerste van de dag. Nu bleek dat er uitgerekend vandaag een optreden was in de hut en dan nog wel door een Vlaamse tirolergroep: ‘Tirolergruppe Flösser’. Ambiance verzekerd met deze leuke groep! Door dit optreden, ben ik ongeveer 3 uur in de hut gebleven.
Op weg naar het logeerhuisje nog even iets gaan drinken in de Lechtalstube in Stokach. Danny van het Alpenfreaksforum had me namelijk gevraagd of ik de groetjes wou doen aan Marita. Ik heb gevraagd naar haar maar ze was er niet meer, haar dienst zat er op. Sorry, Danny! Ondertussen had mijn vel al een mooi rood kleurtje gekregen van de hevige zonneschijn. Ook voor morgen wordt weer zonnig eer voorspeld en dus heb ik besloten om de Leutkircher Hütte te doen vanuit Kaisers.
Donderdag 18 augustus 2005: Kaiserjochhaus
Jaja, de weervoorspellers hadden gelijk gekregen! Deze keer met de auto naar Kaisers om voor de eerste keer naar de Leutkircher Hütte te klimmen. Ik was echter weer een teleurstelling rijker: de weg naar deze hut was afgesloten voor iedereen omdat er werken bezig waren. Zelfs voetgangers mochten niet door… Even gekeken wat er mogelijk was en dan heb ik maar besloten om het Kaiserjochhaus te bezoeken. Dit had ik ook nog nooit eerder gedaan, dus was het wel een beetje spannend. Afgaande op het eerste deel van de tocht, was het iets van niets maar op de kaart had ik gezien dat de hut op 2310 meter lag. Dus er stond me nog wat te wachten. En jawel, al snel begonnen de steile ‘serpentinen’ op te duiken. Ademhaling controleren was de grootste opdracht, en natuurlijk genoeg drinken want het was heet, heel heet!
Er werden heel wat calorietjes verbrand vandaag. Het werd een zware tocht waarbij ik 2 uur en 30 minuten moest klimmen, maar de prachtige panorama’s deden alle moeite en inspanningen vergeten. Deze tocht doe ik zeker nog! De douche na de tocht deed enorm deugd. Daarna een lekker avondmaal en tenslotte een verdiende nachtrust. Geen idee wat ik morgen ga doen, dat hangt af van het weer…
Vrijdag 19 augustus 2005: Bregenz
Een flauw waterzonnetje begroette me ’s morgens en op het weerbericht zag ik dat het nog voor de middag zou regenen. Jammer genoeg geen tocht dus maar wel richting Bregenz / Bodensee want in het uiterste westen van Oostenrijk zou het droog blijven… En weer hadden de weermannen en -vrouwen het bij het rechte eind: enkel onderweg een paar druppeltjes op de autoruit gehad maar in Bregenz was het zonnig en warm. Een wandeling drong zich op. Elk jaar is er in Bregenz het Festspiel, een drijvend podium op de Bodensee, een meer dat een drielandenpunt is: Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland. Dit jaar was de musical ‘Der Troubadour’ van Giuseppi Verdi aan de beurt. Naar de musical zelf kijken doe ik nooit (overigens iets te duur, vind ik) maar het podium alleen zien, is al indrukwekkend genoeg. Bij de terugrit ben ik even gestopt op de Hochtannbergpass (1675 m) om naar het Simmel Weltfriedenskreuz (ca. 1725 m) te klimmen. Van hieruit had ik een prachtig zicht op de St.-Jakobuskapelle en op de Kälbelesee. Tijdens het avondeten begon het hevig te regenen en ook voor morgen zag het er niet goed uit. Als het zo verdergaat, ben ik vroeger thuis dan voorzien. Ach, we zien wel.
Zaterdag 20 augustus 2005: Lech
Jaja, andermaal regen, regen en nog eens regen. Dan maar gaan zwemmen in het zwembad in Steeg en een bezoekje gebracht aan het mondaine Lech. Zo geraakte ook deze dag gevuld.
Zondag 21 augustus 2005: Haldensee in het Tannheimertal
Opnieuw geen goed weer. Het regent nu al dagen aan een stuk maar echt koud is het niet. Ondertussen zijn bijna al mijn noodplannen opgebruikt, behalve een rit naar het Tannheimertal. Dus doe ik dat maar: met de wagen omhoog in Weissenbach en op naar het dorpje Haldensee aan het gelijknamige meer. Ook hier regende het maar dat weerhield me er niet van om even te wandelen aan het mooie meer. Vorig jaar had ik hier nog mijn instaptochtje gemaakt: naar Adlerhorst op 1350 meter hoogte. Van daaruit had ik een prachtig zicht op de Haldensee. Dat zat er deze keer dus niet in…
Terug op de kamer heb ik nog wat op bed gelegen en dan nog een kleine wandeling in het dorp gemaakt. De Höhenbach, die van de Simmswasserfall komt, en de Lech waren al aanzienlijk gestegen. Dat kwam ongetwijfeld door de hoeveelheid hemelwater dat de laatste dagen gevallen was. Toch was er nog heel wat speling vooraleer het zou overstromen. Ook de lokale bevolking leek zich nog geen zorgen te maken voor het water. Na het avondeten heb ik nog naar de finale van het tennistornooi van Toronto gekeken. Daarin was Kim Clijsters de betere van Justine Henin: 7-5 6-1! Super!
Omdat er nog steeds geen droog weer voorspeld werd, heb ik besloten dat morgen de laatste dag wordt. Jammer genoeg…
Maandag 22 augustus 2005: Schloss Linderhof
De laatste vakantiedag dus. Weer geen gunstig weer om de bergen in te gaan… Ik bedacht me dat het al een hele tijd geleden was dat ik nog naar Schloss Linderhof, net over de Duitse grens, geweest was. Dat is een kasteel van koning Ludwig II van Beieren, werd ook wel de ‘krankzinnige koning’ genoemd. Hij was een grote fan van de muziek van Richard Wagner en liet speciaal een Venusgrot bouwen waar muzikanten muziek van Wagner kwamen spelen. Schloss Linderhof is lang niet het enige kasteel van hem: ook bijvoorbeeld Herrenchiemsee en Neuschwanstein waren zijn bezit. Voor ik in het kasteel geraakte, moest ik eerst langs Reutte en de Plansee richting Duitsland rijden. Het was heel rustig op de baan, in tegenstelling tot het kasteel. Daar kon je over de koppen lopen.
Na het avondeten maakte ik nog een laatste wandeling in het dorp want morgen zou ik naar huis vertrekken. Het waterpeil van de Höhenbach en de Lech stond nu toch wel heel hoog en de brandweer reed heel het dorp rond. Hier klopte dus iets niet… Om middernacht ging de brandweersirene: de Lech was buiten zijn oevers getreden. Voor de inwoners van Holzgau was er niet meteen gevaar omdat het dorp, in vergelijking met andere dorpjes in het Lechtal, nogal ver van de Lech ligt (zo’n 300 à 400 meter). Ik ben snel begonnen met mijn koffers te pakken in het geval men zou zeggen dat het huis ontruimd moest worden. Ik heb ’s nachts nauwelijks een oog toegedaan…
Dinsdag 23 augustus 2005: overstroming
Toen ik ’s morgens op het balkon stond, was de Lech tot op zo’n 100 meter van mijn verblijfplaats gekomen. En het regende nog steeds! Normaal gezien zou ik vandaag vertrekken maar door de overstromingen waren we van de buitenwereld afgesloten. Dan maar een dagje en nachtje extra blijven en hopen dat ik morgen naar huis kan want op 26 augustus heb ik een personeelsvergadering in school… Tevens was ook de elektriciteit ‘s nachts uitgevallen: de kerktoren stond stil op 1.15 uur. Geen televisie, geen radio, geen licht, geen warm water, geen warm eten, … en tot overmaat van ramp was ook de gsm-ontvangst verdwenen. Het thuisfront kon ik dus niet inlichten over wat zich hier afspeelde. Enkel de supermarkt had een noodgenerator en daardoor kwam iedereen hamsteren want wie weet hoelang zouden de herstellingswerken aan de wegen wel niet duren? Nergens in het dorp was er een restaurant met elektriciteit dus heb ik maar ’s middags en ’s avonds broodjes met charcuterie gegeten.
Bijna de hele dag heb ik rondgewandeld in het dorp om de schade te gaan bekijken: de Höhenbach was eveneens uit zijn oevers getreden en dat water liep over de velden, net als het water van de Lech. Er was al heel wat puin aangespoeld: boomstammen, stukgeslagen zitbanken, lege bierkratten, stenen, …. Vanachter ‘Gasthof Waldrast’ komt normaal gezien een klein watervalletje gelopen maar deze was uitgegroeid tot een vrij grote waterval. Het water hiervan loopt oor een buis onder de baan maar doordat de buis verstopt geraakt was met stenen, had het water het asfalt van de weg doorbroken. Toen het water zich in de namiddag langzaamaan terugtrok, werd de schade pas echt goed zichtbaar. Op de velden bleef een laag modder van zo’n 10 centimeter achter en al het aangespoelde puin lag daar maar te liggen. Een echte ramp dus, maar Holzgau was er nog goed van af gekomen, zou later blijken.
Woensdag 24 augustus 2005: we kunnen naar huis
Eindelijk was het gestopt met regenen en de zon brak door de wolken! Alle mensen in het dorp haalden opgelucht adem want de kans op nieuwe overstromingen was nu wel geweken. Elektriciteit en gsm-ontvangst was er echter nog niet. De huisbazin wist me goed nieuws te vertellen: de weg naar Reutte was vrijgemaakt, alleen aan de grensovergang met Duitsland konden nog wat problemen zijn. Toch ben ik vertrokken naar huis.
In Bach kreeg ik plots twaalf sms’jes en op mijn gsm-scherm verscheen dat ik 4 oproepen gemist had. Blijkbaar was het nieuws van het noodweer tot in België doorgedrongen. Ik heb snel iedereen gerustgesteld en gemeld dat ik op weg naar huis was. Familie en vrienden slaakten een zucht van opluchting toen ik zei dat alles oké was. Op een kleine file in Antwerpen na, verliep de terugreis zonder problemen. Wel viel op dat de Iller en de Donau heel smerig bruin waren en op een hoog niveau stonden. Zoals bijna elk jaar stopte ik even aan het uitzichtspunt over de Moezel in Duitsland. Daar kan je via een trap afdalen tot onder de grote autobrug.
’s Avonds heb ik naar het nieuws gekeken en het verwonderde me niet dat ik zoveel berichtjes en telefoontjes had gekregen: de beelden waren verschrikkelijk! Ik heb echt geluk gehad!
