Omwille van het Coronavirus waren we in eerste instantie niet van plan om dit jaar op reis te gaan naar het buitenland. Omdat we half juli beiden volledig gevaccineerd waren én omdat Oostenrijk groen kleurde op de kaart, kozen we er alsnog voor om te vertrekken. Ons oog viel op het Lechtal: we kennen het dal al heel goed en we vertoeven graag in de bergen.
Donderdag 29 juli: heenreis
’s Morgens om 4.45 uur vertrokken we vanuit België naar het Lechtal. De autorit verliep heel vlot waardoor we in de vroege namiddag arriveerden bij ons verblijf: Landhaus Moosbrugger in Steeg. Al van toen ik nog een kleine jongen was en met mijn ouders naar het Lechtal reisde, trok één bepaalde berg altijd mijn aandacht: de Pimig, gelegen in Steeg. Het was mijn grote droom om de top ervan te bereiken en enkele jaren geleden werd deze droom werkelijkheid. Het gevoel dat ik toen had na de lange wandeltocht was geweldig! Nu logeer ik dus aan de voet van deze berg en wat nog mooier is: als ik op het balkon van de kamer zit, kijk ik recht op de Pimig. Toeval bestaat niet, toch?
Vrijdag 30 juli: Stablalm & Neerensteig naar Elmen
Aangenaam zomerweer vandaag dus meteen de bergen in. Na het ontbijt vertrokken we met de auto naar Elmen om te wandelen naar de Stablalm, gelegen op 1 412 meter hoogte. Op de website van deze hut staat ‘Balkon des Lechtals’ en dat is niet gelogen want van hieruit heb je een ontzettend mooi zicht over een groot deel van het Lechtal. Via de steile bosweg bereikten we na zo’n 45 minuten wandelen de hut en namen we plaats aan de rand van het terras zodat we ten volle konden genieten van het heerlijke panorama. We namen niet dezelfde weg weer naar beneden maar kozen voor de Neerensteig die aangeduid stond met een zwarte bol, dit wil zeggen: moeilijke weg. Deze Neerensteig, soms ook wel Neerenweg genoemd, is een smal pad waarop het voortdurend stijgen en dalen is – de ene keer al wat steiler dan de andere keer – en dat ons tot op een maximale hoogte van rond de 1720 meter bracht. Onderweg zagen we heel wat moois van de natuur zoals vlinders en heel veel verschillende planten en bloemen. Ook kregen we meermaals een prachtig zicht over het Lechtal, de bergtoppen en dorpjes zoals Martinau en Vorderhornbach. Even werd het spannend toen we enkele inhammen met fijne kiezelsteentjes moesten passeren waarbij het pad niet breder was dan één voet en waarbij je wist dat je je geen misstap kon veroorloven. Maar met aangepast tempo en met behulp van aangebrachte staalkabels wisten we deze hindernis te nemen. Op een bepaald moment was er een splitsing waarbij we konden kiezen om richting Stanzach of Elmen te gaan. Aangezien onze auto op de parkeerplaats in Elmen stond, kozen we uiteraard voor de laatste optie. Vanaf de Stablalm hadden we iets meer dan 2 uur nodig vooraleer we weer in de auto konden stappen. In totaal legden we tijdens deze wandeling 8,74 km af met een hoogteverschil van een kleine 800 meter. De rest van de dag vulden we met boodschappen doen in de supermarkt en ontspannen langs de Lech. ’s Avonds kregen we nog een heel hevige regenbui met felle windstoten over ons heen en dat is meteen de voorbode van het weer voor de komende dagen als we naar het weerbericht kijken. We maken er sowieso het beste van!
Zaterdag 31 juli: Sulzlalm
Ondanks de minder goede weersvoorspelling, viel er toch geen regen toen we opstonden. De wolken hingen wel grotendeels voor de bergen maar de zon probeerde door het wolkendek heen te breken. Daarom besloten we om ervan te profiteren om opnieuw de bergen in te trekken. We kozen voor een korte maar leuke wandeling: de Sulzlalm in Stockach. Op weg naar deze hut gaat men via verschillende tunneltjes doorheen de rotsen, het ene al wat donkerder dan het andere. Af en toe krijg je als extraatje een koude druppel in de nek omwille van het water dat een weg naar beneden zoekt. Heen en terug duurde de wandeling ongeveer 2 uur 30 minuten waarbij we een afstand van een kleine 10 kilometer aflegden.
Omdat we nog de hele namiddag tijd hadden, besloten we naar Wattens te rijden want daar ligt het Swarovski-museum ‘Kristallwelten’. Het museum zelf hebben we enkele jaren geleden bezocht, deze keer brachten we enkel een gratis bezoekje aan de grote shop. We bewonderen namelijk graag de kristallen creaties en we hebben er ondertussen ook al verschillende in ons bezit. Tijdens de rit naar Wattens kregen we heel wat buien over ons heen, vooral in het Inndal vielen er grote hoeveelheden regen uit de lucht. Ook tijdens de terugrit werden we getrakteerd op heel wat neerslag. Na het avondeten kregen we onverwacht nog enkele opklaringen maar vanaf komende nacht zal het weer opnieuw slechter worden met regen, kans op onweer, felle rukwinden en zelfs hagel.
Tot slot geef ik wat meer info over de Coronamaatregelen in Oostenrijk op dit moment. Op verschillende plaatsen, zoals ons verblijf en verschillende restaurants, moet je een 3G-bewijs (gevaccineerd, getest, genezen) tonen vooraleer je binnen mag. Maskers zijn verplicht in bv. supermarkten maar niet in horecazaken. We vinden het eerlijk gezegd vreemd om na lange tijd zo veel mensen zonder masker te zien maar ook hieraan zullen we wel weer wennen.
Zondag 1 augustus: rustig-aan-dag
Afgelopen nacht is er heel veel regen gevallen en ook bij het opstaan viel er nog steeds neerslag uit de lucht. Het werd ons vrij snel duidelijk dat we vandaag geen al te gekke dingen zouden doen. Eigenlijk kwam dat goed uit want ik voelde dat mijn beenspieren nog wat moesten recupereren. Na het ontbijt vertrokken we naar het mondaine Lech om daar wat rond te wandelen. Met de Lechtal Aktiv Card kan je als gast genieten van verschillende voordelen, waaronder gratis gebruik van enkele bergliften. Eén daarvan is de Rüfikopfbahn in Lech en daarmee zijn we vandaag tot op een hoogte van 2 350 meter geweest. Normaal heb je vanaf het bergstation een mooi zicht in het dal maar daar was nu niet veel van te merken. We liepen letterlijk met ons hoofd in de wolken, bij een temperatuur van amper 4 graden. Even opwarmen met een warme chocolademelk dus (en een Milka-chocolaatje). Terug beneden in het dal wandelden we nog even rond in Lech. Het was er heel rustig maar dat valt natuurlijk te verklaren: Corona, slecht weer, zondag …
Terug op de kamer volgden we een stuk van de Olympische Spelen en zagen we Nina Derwael de gouden medaille behalen aan de brug met ongelijke leggers! Na de middag hield het eindelijk even op met regenen. Meteen gingen we naar buiten en maakten we een wandeling in Steeg, het dorp waar we dit jaar verblijven. Voor morgen ziet de weersvoorspelling er gelukkig al heel wat beter uit.
Maandag 2 augustus: Schneetalalm & Plansee
Wat heerlijk om op te staan met een blauwe lucht en slechts enkele wolkjes! Vandaag maakten we opnieuw gebruik van onze Lechtal Aktiv Card. Hiermee konden we namelijk aan de helft van de prijs gebruik maken van de kabelbaan ‘Hahnenkamm’ in Höfen. Binnen een mum van tijd stonden we zo op een hoogte van ruim 1 700 meter. Een mooie wandeling van hieruit die ik in het verleden al eens deed, is die naar de Schneetalalm. Deze wilde ik graag nog eens opnieuw doen. Het werd al snel duidelijk dat het gisteren de hele dag geregend had want toen we na een korte klim aan een afdaling begonnen, stapten we op een modderig pad. We moesten niet enkel opletten om niet onderuit te gaan maar ook om niet in de verse koeienvlaaien te trappen. Toen we dichterbij de hut kwamen, kregen we een magnifiek uitzicht over het meer ‘Haldensee’ en een deel van het Tannheimertal. De zon was van de partij maar toch was het niet zo warm, amper 15 graden. Na een korte stop keerden we terug richting kabelbaan. Deze keer namen we niet het modderige pad maar de ‘Alpenrosenweg’ die over een brede kiezelweg ging.
Terug in de auto besloten we naar de Plansee te rijden, het tweede grootste meer van Tirol. Er was niet veel volk, waarschijnlijk omdat het niet zo warm was. We hielden een tijdje halt aan de rand van het meer en genoten van de mooie groenblauwe kleur van het water. Daarna bezochten we nog het centrum van het stadje Reutte. Hier kregen we een korte maar hevige regenbui over ons heen maar daarna begon het weer op te klaren. Op de terugweg namen we in Häselgehr de afslag naar Gramais, qua inwoneraantal de kleinste zelfstandige gemeente van Oostenrijk. Na het avondeten kwamen we toe aan onze verblijfplaats, vergezeld door de stralende zon.
Morgen wordt het onze laatste volledige dag in Oostenrijk, daarna gaan we nog vier dagen enkele plaatsen langs de ‘Romantische Strasse’ in Zuid-Duitsland verkennen.
Dinsdag 3 augustus: Bregenz
Elke keer we op reis gingen naar het Lechtal, reden we voor een dagtripje naar Bregenz aan de Bodensee. Dat stond vandaag, op deze droge maar frisse dag, op het programma. Na een kijkje te nemen bij de houtsnijder in Steeg, begonnen we aan de autorit naar het uiterste westen van Oostenrijk. Eerst hielden we halt in het shoppingcenter in Dornbirn en daarna reden we door naar Bregenz. Deze stad staat bekend om de Festspiele, een cultuurfestival tijdens de maanden juli en augustus. Niet alleen in de gebruikelijke theaterzalen worden dan orkesten en toneelstukken opgevoerd maar ook op een podium in de Bodensee geeft men het beste van zichzelf door een opera op te voeren. Voor de derde zomer op rij brengt men ‘Rigoletto’ van Giuseppi Verdi. Nadat we gaan kijken waren naar het decor, wandelden we rustig langs de promenade aan de Bodensee richting centrum. Daar namen we uitgebreid de tijd om een terrasje te doen en wat te winkelen. Ik kocht onder andere twee Duitstalige thrillers: ‘Die App’ en ‘Verborgen im Gletscher’, zo ben ik weer klaar voor enkele uurtjes lezen. Rond 16 uur gingen de hemelsluizen open boven Bregenz en jammer genoeg hadden we onze paraplu’s in de auto op een parking verderop laten liggen. Dus we gingen even schuilen onder een afdak maar besloten al snel om nieuwe paraplu’s te kopen omdat het hevig bleef regenen. Op die manier konden we tenminste nog wat verder rondwandelen in de stad. We sloten het stadsbezoek af in een Italiaans restaurant en reden dan terug naar Steeg. De hele weg bleef de regen ons vergezellen. Nu beginnen we aan onze laatste avond, nacht en ochtend in het Lechtal. Dat vind ik altijd een moeilijk moment omdat hier een deel van mijn hart ligt maar ik weet zeker dat ik, bij leven en welzijn, nog regelmatig zal terugkomen naar hier.
